Piotr Szwabe. Zapis (#33)

Zapis niejedno ma imię, a bierze się z zamiany obserwacji w medium zapisu: tekst, obraz lub dzwięk. Czasami dąży do maksymalnego mimetyzmu, innym razem przywołuje nowe treści i konteksty. Obserwacja obiektu, zjawiska lub człowieka rodzi się z wyboru tego, co obserwowane czyli interpretacji i oceny rzeczywistości. Tak buduje się krytyczny zapis na dowolny temat, także sztukę. W dłuższej perspektywie zamienia się on w dyskurs, kulturowo skodyfikowany proces komunikacji oraz opis świata. I właśnie tym są u źródła malarstwo i teksty poetyckie Piotra Szwabe – osadzonym w osobistym doświadczeniu dyskursem z najbliższą rzeczywistością. Dlatego zamiast interpretacji, co byłoby zbędną nadbudową ponad pragmatyczną twórczością Szwabe, przedstawiam ćwiczenia stylistyczne z zapisywania inspirowane charakterem jego prac, z wykorzystaniem kilku ulubionych badaczy i autorów.